Einar Thor

Friday, January 21, 2005

Joseph Beuys at Tate Modern

An exhibition of Beuys work opens at Tate Modern the 4 of February and runs until May the 2nd. Not bad for those who are in London or passing through. Critic Brian Sewell says about Beuys (born 1921) and Leonardo da Vinci that only two things separated them, time (5 centuries) and Beuys experience of looking over the edge of the dark pit of death. Meaning his 2nd world war plain crash in the Russian winter at Crimea 1943. Shot down by the enemy.

But they were both philosophers, Catholics turned doubters, shared concerns with music, dubbed alchemist and shaman, and both were capable of practical jokes. Look out for this event at Tate on the internet, and Beuys work and life, to some, or maybe to many many, Beuys is still an inspiration. And perhaps he was more influential than Picasso or Duchamp for the 20th century art scene for doing more than just rejecting traditional ideas and concepts, and creating a myth of himself as a peep hole into the dark pit. The experience of death must change a man irrevocably and if and when we see a difference between him and his imitators we can get a glimpse of the “irrevocably” of a man capable of a practical joke.

Thursday, January 20, 2005

Bafta and Diarios de Motocicleta

Nominations have been announced for the BAFTA, to be all over the place on the 12 of February. The Original Screenplay category include, The Aviator - John Logan. Collateral - Stuart Beattie. Eternal Sunshine Of The Spotless Mind - Charlie Kaufman. Ray - James L White, and Vera Drake - Mike Leigh. More importantly, GAEL GARCÍA BERNAL and RODRIGO DE LA SERNA are in for The Motorcycle Diaries (Diarios de Motocicleta). Why this great film doesnt get more attention is just "one of those things".

Wednesday, January 19, 2005

Heim

Það óvenjulega sem ég tók eftir þegar ég kom frá París með Eurostar í dag var ábending til þeirra sem eru að koma heim eftir Zunami náttúruhamfarirnar, að þeir geti leitað til ákveðinnar skrifstofu á staðnum, eftir aðstoð og upplýsingum. Hvernig skyldi það hafa verið eftir seinni heimsstyrjöld?

Fékk að heyra skoðanir á “Parísarkynninguna” frá því í haust sem eru á eina lund, “misheppnuð”, og er að leita á netinu að einhverju fleiru um “Parísarkynninguna” en finna ekki mikið. Aðeins fáein skoðanaskipti um að þetta hafi verið embættismanna-flipp, en þeir sem sáu og búa í París segja að þetta hafi verið í smá uppákomum útum allan bæ, í staðinn fyrir einn eða tvö staði og ekki allir hafi vitað yfirleitt að þessi ís væri annað en smá ferðaskrifstofu auglýsing. Og það litla sem svo var á boðstólnum var þunnt, svokölluð “vísindasýning” með lægstu einkunn. Þetta kann að vera ástæðan fyrir því hvers vegna svo lítið er að finna á netinu um þetta, en ekkert jákvætt er að finna. Hvers vegna er ekki menntamálaráðuneyti með smá yfirlit yfir þetta á heimasíðunni sinni, hvernig tókst til, hvað kom útúr þessu, hvað kostaði þetta, og hvað fannst ráðherranum vera besti restaurantinn á bænum? Það sem stendur uppúr er nefnilega það að ráðherra og ráðuneytisstjóri voru í næstum viku í París (ámeðan kennaraverkfallið stóð yfir), og að gera hvað?

Annars er ég búinn að vera lítið nettengdur í nokkrar daga, útí sveit, vestur af París, í bæ aðeins minni en Bolungarvík, ca. Patreksfjörður kannski, og er að renna yfir hinar og þessar íslenskar fréttasíður. Er að styrkjast í þeirri trú að um 30% af íslensku samfélagi er ekki í lagi, umræðan um sum mál er svo ga ga að manni fallast hendur, smákóngaveldi enn í gír, rökræðu er varla að finna, og þetta furðulega embættismannaflipp í París í haust t.d. gleymt og grafið og engin pælir í því meir. Ætli Bandalag Ísl. Listamanna hafi haft skoðun á því? Þeir sem eru að segja eitthvað að viti, og það er alltaf eitthvað að finna á kistan.is, t.d., virka snillingar í þessu umhverfi. Get ekki varist þeirri hugsun eða spurningu, hvort öll umræða sé eins lákúrulegt og kvikmyndaumræðan.

Svo er Germaine Geer hætt á Big Brother á Channel 4, sem er skelfilegt, en það var svo sem ekki erfitt að sjá það fyrir að hún færi fljótt út, á eigin spítur. Hún fær prik frá mér fyrir allt sem hún gerir, hún minnir mann líka á hvers vegna allar eftirlíkingarnar, það er þessar ótal mörgu Germaine Geer - ur ... eru svona la la. Annars hitti ég nokkra íslendinga um daginn hér í London sem sögðu að íslenskar konur væru margar hverja mjög hrokafullar ... allavega, ein og hálf kynslóð. Margar hverjar hafi ruglað saman feminisma og mannasiðum.